غنچه گل سرخ

گل محمدی (نام علمی: Rosa damascena) که با نام‌های دیگر گل سوری، گل صدبرگ، رز دمشقی، رز ایرانی، رز بلغاری، رز عربی و رز اصفهان شناخته می‌شود، نام نوعی گل رز است که یک رقم دورگه از ترکیب گل‌های رز گالیکا و نسترن شیرازی است و بر پایهٔ بررسی‌های دی‌ان‌ای آن، اشتراک ژنتیکی زیادی با گل رز قزاقی دارد و احتمالاً در گذشته از گرده‌های آن در تولید این رقم استفاده شده است و گل ملی کشور ایران است.^[۱][۲]

از برخی نمونه‌های این گل، گلاب می‌گیرند. این گونه از رز مقاومت بالایی در مقابل کم‌آبی دارد. این گیاه مانند سایر رزها، درختچه‌ای برگ‌ریز است که ارتفاع آن به ۲٫۲ متر نیز می‌رسد و شاخه‌های آن با خارهای تیز و محکمی حفاظت می‌شوند. گل گلاب طیف رنگی از صورتی روشن و متوسط تا سرخ روشن دارد.

گل سرخ از دیرباز در ایران کشت شده است؛ ولی از آن‌جایی که عصاره و گلاب آن از دمشق به اروپا رفته است، اروپاییان آن را رز دمشقی می‌نامیدند. گل سرخ از تیرهٔ رزاسه و قسمت قابل‌مصرف آن گل و غنچهٔ خشک یا تازهٔ آن است.

ایران، ترکیه، هند و افغانستان کشورهایی هستند که در بخش‌های مرتبط با گلاب‌گیری، روغن‌گیری و تولید عطر از گل گلاب در حال فعالیت هستند.